تمامی وجودم شده پاییز
همه غم های دنیا شده یارم
وقتی که ابرای پاییزی میبارن
منم کاری به جز گریه ندارم
انگاری پاییز تو چشمام خونه کرده
دیگه دست از سرم بر نمیداره
الان چند ساله که پنهونی چشمام
میون گریه ی ابرا می باره
هوا بازم مث دلم گرفته
تو این روزا مدام این حالو دارم
یه حالی که همش درگیر اونم
نمیتونم ازش دست بر دارم
چه غربت عجیبی داره قلبم
که بیشتر از همیشه گوشه گیرم
یه کوچه باغ و یه بارون و پاییز
همه چی خوبه تا آروم بمیرم